…af

En we zijn vertrokken. Met een prachtig zonnetje maar een stevige oosten wind. Dat wel. Maar het was genieten vanmorgen. Tenminste, voor de winterharde sporters zoals Jan, Nico en ondergetekende. De B-brothers waren ook van de partij. Zoals gewoonlijk had Hans zijn gebruikelijk verhalen over slechte vorm, lang niet gefietst en zes weken ziek geweest. Het verbaasde me nog dat hij het niet voor de intensive care had. Bart kon ook melden dat hij een tijd niet gefietst had en ziek was geweest. Maar dat wat een stuk geloofwaardiger. Bart klonk namelijk als een rochelende oude man. Eenmaal onderweg bleken de longen en benen inderdaad te protesteren tegen het ontwaken uit de winterslaap. We besloten coulant te zijn en een beperkt rondje te rijden in een gematigd tempo. Zo kan Bart later in het seizoen ook nog eens coulant zijn richting ons. Want als die eenmaal kilometers in de benen heeft dan kunnen we onze borst weer nat maken.

Ondertussen konden we genieten van de Weissensee verhalen van Nico. Hij had enorm genoten van zijn debuut op net Oostenrijkse ijs. Bovendien was er veel zelfvertrouwen en conditie getankt gezien het voortvarende kopwerk van Nico.

Bart stelde in Winterswijk voor om koffie te gaan drinken. Hij zou betalen. Nou, dan weet je wel hoe het met de benen van onze bloemist uit Gendringen is gesteld. De vaste adressen waren nog gesloten zodat we voor de koffie terecht kwamen in de voetbalkantine van Trias. Daar was geen appelgebak te krijgen. Wel gehaktballen.

We besloten om vanuit Winterswijk met de wind in de rug terug te rijden via de kortste weg. Zo werden de benen van Bart ontzien en was Jan op tijd voor de carnavalsoptocht van ‘s-Heerenberg.

Wij zijn eindelijk vertrokken dit jaar.

https://www.strava.com/activities/255120991/embed/1f813f33b27e3a89ed0881992e33a496186f558d