A Giant leap forward. Een grote sprong voorwaarts. Zo kunnen we de openingsrit van WTC Dinxperlo op zaterdagmiddag wel noemen. Er stonden meer dan zestig mannen en vrouwen klaar voor de start. En er viel veel te kijken. Eerst naar de mooie nieuwe fietsen waarmee enkele clubgenoten het nieuwe seizoen in gaan. Zowel Jan als Nicole hadden een gloednieuwe Giant onder hun gespierde billen. Nicole zelfs met het ultramoderne elektronische schakelsysteem. Daarnaast was het vooral mooi om rustig de uitdossingen van de fietselite uit Dinxperlo en omgeving te bekijken. De één zag er nog potsierlijker uit dan de ander. Maar Han was verreweg de grootste bezienswaardigheid. Op zijn bolle hoofd zat een wollen muts. De muts zat goed over zijn oren getrokken. Daarbovenop zijn helm. Het exemplaar leek te zweven boven zijn hoofd. Maar gelukkig zaten de bandjes goed vast. Ze trokken lichte groeven in zijn wangen. Om het plaatje compleet te maken had Han ook nog een rugzak op, die stevig zat aangesnoerd zodat het overtollig wintervet goed geaccentueerd werd. Het was een soort kussen waar een paar stevige touwen omheen getrokken waren. Waar de rugzak voor diende en wat er in zat blijft een raadsel.
Het lachwekkende gezelschap trok, als in een verlate carnavalsoptocht, door Dinxperlo om naar de vuilnisbelt te gaan. Daar moest een foto gemaakt worden. De vuilnisbelt leek me een uitstekende locatie voor deze bende van Dinxperlo. Daar aangekomen konden de eerste hoogtemeters van het seizoen worden bijgeschreven en op de top van de berg van Dinxperlo (daar had de actie “die berg die komt er” wel resultaat gehad) stond fotograaf Charles Keijser klaar om een mooie foto te maken. Dan moet je toch een hele, hele goede vakman zijn als je daar iets van weet te maken. Na het nodige ellenbogenwerk om de beste plaatsen, je bent immers niet voor niets naar de kapper geweest, kon Charles dan toch beginnen met het schieten. Gelukkig vielen er geen doden en konden we vetrekken voor de openingsrit. We moesten van de penningmeester naar bakker Lensink in Sonsbeck. Daar kon op kosten van de club gegeten en gedronken worden. Wel slechts twee consumptie per persoon natuurlijk. De vergaderkosten zijn immers al zo hoog en de kas moet immers blijven kloppen, aldus enkele kritische noten, gekraakt tijdens de ledenvergadering.
Ik sloot zelf aan bij groep één. Het zou immers toch nog rustig gaan. Het is nog februari en we moeten rustig opbouwen, zo vermoedde ik. Dat klopte want het ging niet harder, maar ook niet veel zachter, dan 35 km/h met windkracht 5 op kop. René W, René L, Michel en Wilfred joegen het tempo flink op. Frank H. en ik probeerden naar vermogen kopwerk te doen. Dat gold ook voor zwager Wim en Alberto maar het vermogen van beide heren schoot nog tekort voor geweld van de winterharde mannen. Wim koos zijn eigen weg en Alberto pakte bij Lensink een andere groep. Ook Frank H. besloot alleen naar huis te rijden wegens aansluitende dringende afspraken. De verklaring werd met een glimlach in ontvangst genomen.
Na de koffie bij Lensink reden we dus nog met vijf man weg om met een boogje over de Totenhügel te rijden. Daar verklaarde René W. zich opa toen hij terugkwam in de groep. Ik mag voor hem hopen dat dit met zijn lichamelijke gesteldheid te maken had en niet met seksuele ongelukjes dan wel geplande bevruchting in de familiaire kring. In ieder geval werd er nu, met de wind in de rug, niet harder dan 50 km/h gereden. Ook niet veel zachter trouwens. Hoewel, toen net voor de brug over de Rijn bij Rees de andere groepen in beeld kwamen, knalde René L. het tempo zo hard omhoog dat ik alleen nog maar zwarte vlekken op mijn kilometerteller zag.
Wilfred en ik besloten af te buigen met de groep van onze Jan zodat ik naast die mooie Giant van Jan Gendringen binnen mocht rijden.
Op vrijdag was ik al ruim 100 km met Freek onderweg geweest. Met de 117 km van vandaag erbij verdubbelde daarmee het jaarkilometrage in twee dagen. Dat moet de vorm een grote sprong voorwaarts brengen. A Giant leap forward in een gigantisch peloton met gloednieuwe Giant fietsen.
https://www.strava.com/activities/261039509
ps. Bonnie, als je mijn bankrekeningnummer moet hebben voor deze commercial, stuur me dan even een SMS.
Gezondheid sport en innovatie 