Het wordt langzaam drukker op de ijsbaan. Onze Krupop-groep wordt steeds groter. Inmiddels is Willie weer terug uit China om in Enschede “heerlijk te toeren” zoals hij dat noemt. Ook Meindert en zwager Wim zien we nu plotseling op het ijs naast René en Wim S. Dan rijden Manon, Astrid, Eric en Mark nog rond samen met Nico, Bernard, kleine Frank en ondergetekende. Een flinke club dus.
En het gaat steeds harder ook nog. Want opnieuw kon ik mijn PR, dankzij het nodige hazenwerk van René, aanscherpen. Met een vette seconde werd de rondetijd aangescherpt naar 34,3 seconden. Dat lijkt nu zo’n beetje de grens gezien het feit dat ik in de bochten iedere keer een klein gaatje moest laten. Bovendien werd de stabiliteit snel minder. Maar ik wilde dit jaar een keer een rondje 34 rijden en dat is nu al gelukt. Ik kan dus de rest van het seizoen op mijn lauweren rusten 🙂
Dat komt goed uit want dan kan ik wat aandacht besteden aan de psychische gezondheidszorg. Dat is namelijk wel nodig want Nico zit sinds gisteravond in zwaar weer. Een flinke depressie kon nog net voorkomen worden doordat hij in de kleedkamer goed opgevangen werd door zijn kameraden. Nico werd namelijk naast de baan aangesproken als “Jan”. Die vergissing kan natuurlijk altijd gemaakt worden maar als je ook nog te horen krijgt dat men dacht dat het om Jan ging gezien zijn schaatsstijl dan word je daar niet vrolijk van. Tenminste Nico niet. Met man en macht moesten we hem ervan overtuigen dat de man die hem voor Jan had aangezien toch echt naar de oogarts moest.
De oogstrelende “Ard Schenk stijl” van Nico kon immers onmogelijk lijken op de “Franz Krienbühl stijl” van Jan.
Ik stel voor dat we de komende tijd voorzichtig omgaan met de tere ziel van Nico.
IJsbaan Twente on MyLaps Practice.
Gezondheid sport en innovatie 